රතු මලක් පුදනවා

වප් ගෙවී ඉල් මසට 

දින ගණන් කරනවා 

ඉල් මහේ මටම වූ  

සැමරුමක් තියෙනවා ....

හඩ නගා කෑ ගසා 

කියූ හඩ ඇසෙනවා ...

මහ පොලව පාලගෙන 

අංකුරය නැගෙනවා ....

නොමැකෙනා අතීතය 

මතකයට නැගෙනවා ...

සැමරුමක් ඇති තැනෙක 

රතු මලක් පුදනවා ............

මමත් අග මුල සොයනවා .....

කතා නොකරම හිදින විට සිත       
තවම කදුලින් තෙමෙනවා..... 
ජිවිතේ මුල මැද අගත් මගේ 
සෑම තැන නුබ ඉන්නවා ......
කෙලෙස පහදා දෙන්නේදෝ ඉම 
මමත් අග මුල සොයනවා .....
මොනවා කිව්වත් මගේ සිත තුල 
ආදරය තව තිබෙනවා....
කිලෝ මීටර් ගව් ගණන් දුර 
ගියපු මාවත් දෙස බලා .....
හිතේ තනිකම මකා ගන්නට 
නුබට කවියක් ලියවුනා  ......
මටත් නොදැනීම ලියු කවි පෙළ 
බොද වෙලා මැකිලා ගියා ......
ලග  නැතත් ආදරයේ පැතුමන් 
සිතේ  වෙන් වී පැවතුනා ....

අම්මාගේ ආදරය වගේ

සැමරුම් කුළුණු බැද 
පරපුරකින් ඉදිරි 
ගැරහුම්  ලබා දෙන්නේ කිම 
අම්මේ,
අළු වැලලු තැන ගහක් සිටෙව්වා 
මිනිසුන්ට දෙන්නට සෙවන 
පිං සිදු වේවි අම්මාට ... ..
ඒ ගහ ඔක්සිජන්දේවි 
සියලු සත්වයින්ට 
අම්මාගේ ආදරය වගේ 
ලෝකයටම ............