දුටුව නාවල හන්දියේ
අපි තැබිලි බී පවස නිමවූ
සිසිල දුන් කොට්ටම්බ ගසේ .............
හිතා ගන්නට බැරි තරම් උස
ඉහළ ගොස් ඇත කද ගසේ
සිතේ තනිකම තවම තියෙනව
ගසේ උසට්ම රිසි ලෙසේ........
සිනා කෙලි කවටින් පිරි ගිය
සොදුරු සැගවුන ඒ යුගේ
ජිවිතේ යලි එන්නේ නැති බව
දන්නේ අපි දෙන්නාම නේ ............
ආදරයේ සොඳුරු හැගුම්
ඔබෙ දෑසින් ගලා හැලේ....
සිත කළඹන වදන් වැලක්
සවන් පුරා නිතර ඇදේ...
නොපෙනෙන හෙට
නොදකින මට
සොඳුරු ලොවක
දසුන් මැවේ...
ඔබ මගෙ යැයි
මා ඔබෙ යැයි
නිතරම ඔබ
කියනු ඇසේ....
දෑස වසා එබෙන කලට
පැනයක් මා
සිතට නැගේ....
සැබවින් ඔබ
සිත පත්ලේ
මා වෙනුවෙන්
ඉඩ තිබේ ද?...
සඳ එළියට
මංමත් වූ
කණමැදිරියා
මා නොවේ ද?
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
