එහෙම දිනයක් අසාවත් නැති
හැමදාම ආදරෙන් සිටි අපි
කිසිදු අහිතක් තුන් හිතක නැති
අපේ ප්‍රේමය සොදුරු වෙන්නැති .........
වියෝගය ගැන අසා නැතිදා
දැනුම පත් ඉරු තුලම රන්දා
කෙලි කවට සිනහාම රන්දා
නික්මෙතැයි තුන් හිත නොරන්දා
අමාවක කළුවර උදාවී
එකදු තරුවක් මග නෙපෙන්වී
සියලු පැතුමන් ගියත් පාවී
තවම සිත ඇත නුබට යාවි .......
දුටුව නාවල හන්දියේ
අපි තැබිලි බී පවස නිමවූ
සිසිල දුන් කොට්ටම්බ ගසේ .............
හිතා ගන්නට බැරි තරම් උස
ඉහළ ගොස් ඇත කද ගසේ
සිතේ තනිකම තවම තියෙනව
ගසේ උසට්ම රිසි ලෙසේ........
සිනා කෙලි කවටින් පිරි ගිය
සොදුරු සැගවුන ඒ යුගේ
ජිවිතේ යලි එන්නේ නැති බව
දන්නේ අපි දෙන්නාම නේ ............
ආදරයේ සොඳුරු හැගුම්
ඔබෙ දෑසින් ගලා හැලේ....
සිත කළඹන වදන් වැලක්
සවන් පුරා නිතර ඇදේ...
නොපෙනෙන හෙට
නොදකින මට
සොඳුරු ලොවක
දසුන් මැවේ...
ඔබ මගෙ යැයි
මා ඔබෙ යැයි
නිතරම ඔබ
කියනු ඇසේ....
දෑස වසා එබෙන කලට
පැනයක් මා
සිතට නැගේ....
සැබවින් ඔබ
සිත පත්ලේ
මා වෙනුවෙන්
ඉඩ තිබේ ද?...
සඳ එළියට
මංමත් වූ
කණමැදිරියා
මා නොවේ ද?
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
මගේ කව ඔබේ යැයි
ඔබ කියන හින්දා ම
සැබෑ දැයි ඒ වදන්
විමසුවා මගෙන් මම...
කැකුළු තූරුණු සුවඳ පතා
සිටවූ මල් පැළය පුරා
පිපි මල් වල සුවඳ ඔබෙද?
හිමිකරුවා ගස නොවේද?....
පීරා ගොස් සමුදුරු ගැබ
උදුරා ගත් මුතු අහුරක
අයිතිය ඔබ හට තිබේ ද?
මුතු බෙල්ලන් සතු නොවේ ද?......
සිත් පත්ලෙ ආදරෙන්
රැක ගත්ත සෙනෙහසින්
ලියූ කව මගේ මිස
ඔබෙ නොවේ කිසිකලෙක.....
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
අහඹු ලෙසින්
කුවෙර වෙසින්
අතීතයෙන් එළියට පැන...
මහ වියතුන්
පොතේ ගුරුන්
අතර සමව
වැජඹී ගෙන...
උමතු වෙසින්
යස ඉසුරින්
රූ සිත්තම්
මවාපාන
බාලවියේ
සොඳුරු මතක
අතහැර ගිය
සබඳාණන......
වැලි කෙළියේ
සිහින අතර
සොඳුරු සුවඳ
තවරා ගෙන
කෝටු කකුල්
දත් අඩු කට
මතකයෙ ඇත
අඩු නැතුවම....
කොට කලිසම
පටි සපත්තු
දැනේ අදත්
ඊයේ මෙන
නුඹ පෙන්වන
ඉසුරු සිහින
නොපෙනේ මට
කිසි ලෙසකින.....
පැතූ සිහින
නුඹ ජයගෙන
ජයඝෝෂා
නංවන දින
නෑසූ ලෙස
මං ඉන්නම්
සොඳුරු මතක
සිහියට ගෙන......
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
 |
රුපියල් දෙකේ කාසි ගොඩක් ගෙන දෝතින්
ඉස්පිරිතාලේ බොක්ස් පෝලිම ලග සිටිමින්
පෝලිමේ ඉදන් අමතා ඔබ වෙත සතුටින්
රැක ගත් මගේ ප්‍රේමය අද කොහෙද ඉතිං ....
වටස් ඇප් ටච් පොන් නොතිබුනඒකාලේ
බයිසිකලෙන් මා ඔබ සෙව්වා රිසි සේ
සුන්දර හැගුම් මතකයි මට පෙර දවසේ
නුබටත් මතක ඇති යයි සිතුනා මෙලෙසේ ......
ලියුමක් ලියා පොත ඇතුලේ දමා ගෙන
හදවත ආදරෙන් පුරවා බලාගෙන
නුබ දුන් පිළිතුරට මම හිත හදා ගෙන
මගේ ආදරේ කොහි ඉගිලී ගියේ අද ........
.
හිතක් පිරුනා ප්රේමයෙන්අකුරු කල පින් බිමක සුපිපුණවිදුලි පරිපථ තුල ගලා ගියඇදපු සිතුවම් වලම බොද වුනනුබට මට අමතකම නොම වෙන ........
සිත් තුලින් අප දෙදෙන හැදුනුව
කිසි දිනක වෙන් නොවන බව සිතු
නුබට පමණක් හදේ ලියවුන
කොහේ වියැකී ගියේ ඒ පෙම ......
සතුට සමගින් සිව් වසක් තුල
එකට සිට ගත් දැනුම සමගින
සිහිනයක් ලෙස සිත ඉතිරි කලකොහේ විසිරි ගියේද ප්‍රේමය ..........
