ඉසුරුමුනියේ පෙම් යුවල නම්
වෙන් වෙන්න පෙර ගල් වුනා
පුරා දහතුන් වසක් සිටි නුබ
නොකියාම යන්නට ගියා …………………
නුබද මට දුන් මා නුබට දුන්
ප්රේමයක් ශේශව ගියා
නොරත රත යා දෙකම බොද වි
වෙන් වෙලා මැකිලා ගියා …………….
සොබා දහමට මිනිස් වගයට
මුහුන දෙන්නට බැරි වුනා
අපි අපෙ නොව තනි චරිත වි
සිව් වසරක් තුල පෙම් සිහිවටනය
නෙතු සතුටක් වේවා
මින් මතු කිසිදා ලබන සැදාවක
අප නෙතු හමු වේවා !
සුදර්ශි පියසේ chemistry යායේ
රාහුල පාරේ තුරු සෙවනැල්ලේ
නිහඩව වැලපෙන මගේ පෙම් සටහන්
මගේ සිතින් යලි මැකී නොයාවි ................
නැවතත් හමු වෙමු පෙර දෙන්නා සේ
මින් මතු දිනයක අප දෙදෙනා ..........
කුණු ඇල පාරේ ගුරු කුල අයිනේ
නුපේ හන්දියේ පොලිසිය පාරේ
අදත් දකින විට මතුවන හැගුමන්
දෙසිතක සැගවී මැකී නොයාවි
නැවතත් හමු වෙමු පෙර දෙන්නා සේ
මින් මතු දිනයක අප දෙදෙනා ..........
පුතේ උඹ මට රජෙක් කී යැයි.
අම්මගේ හඬ ඇසෙනවා.
අම්මා දුන් රජ කිරුල ඔලුවේ.
දිලිසෙමින් හිත හඬනවා........
රජ කරන්නට දිරි දෙමින් මට.
අම්ම ගත් දිරි දැනෙනවා.
මගේ අම්මට හැමදාම මම.
බුදුන් වෙන්නට පතනවා...........
කාලයෙන් ආපස්ස වෙත ගොස්.
තුරුලු වෙන්නට හිතෙනවා.
එදා මගේ දුක් කඳුළු පිස දෑ.
අම්මා කොහේ දැයි සොයනවා.........
කිසිත් නොමැතිව ලොවේ කොතැනක.
තනිකමක් මට දැනෙනවා.
අනේ අම්මේ ඒ කතාබහ.
හීනෙනුත් මට ඇසෙනවා............
අවි පුහුණුව ලබා එකට
හොදම වෙඩික්කරුවන් වී
මුල් ඇගයුම ලබා සමව
තරු පටි වල අණ පිළිපැද
ගාමිණී ආවා උතුරට
කටු දෙණිවල වන බිම්වල
රැක සිටියා රුපු ගිනිභට
ගරු මැතිඳගෙ ඔෆර් එකට
අමරේ ආවා දකුණට
කාර් බාර් මන්දිරවල
රැක සිටියා කය ඍජු කොට
අලිමංකඩ කදවුර බිඳ
පර සතුරා නැගි හෙනකඳ
එනු වලකා එඩි පෑ සඳ
හෙළ දෙරණට විය සකි සද
ගරු මැතිඳා පවරපු වැඩ
මිලි නමයට පිහි තුඩකට
ඉටු කෙරුවා කෙස් ගහටම
සිඹ පාතාලයේ පතුලම
සීල් තියපු දෙන කරමත
සිංහ කොඩිය ඇත ඒ මත
ගාමිණි නිහඬයි හිතවත
වෙඩිමුර හඬවයි හදවත
තවත් බොහෝ රහස් අතර
සැඟ වූ අවි එයි මුලටම
අමරෙ නිහඬ නොකලානම්
කැළඹෙයි පරසක්වලක්ම
විරුවන් නරුමයන් අතර
තරණය වන සහසක් සිත්
එකට ගැටී අකුණු වැදී
මල හිරු වැටුණා මුහුදට
ගිගුම් හඬට මුහුණ නොදී
සැඟව ගියා අටවක සඳ
එකම අහස ඉහළ ඉඳන්
මේ හැම සන්තෑසියක්ම
නොදුටුව සේ ඉන්නා සැටි
සැගවිය හැක දැන් කදිමට
නිර්මාණ අයිතිය
~~සේනක පල්ලියගුරුගේ~~
එහෙම දිනයක් අසාවත් නැති
හැමදාම ආදරෙන් සිටි අපි
කිසිදු අහිතක් තුන් හිතක නැති
අපේ ප්රේමය සොදුරු වෙන්නැති .........
වියෝගය ගැන අසා නැතිදා
දැනුම පත් ඉරු තුලම රන්දා
කෙලි කවට සිනහාම රන්දා
නික්මෙතැයි තුන් හිත නොරන්දා
අමාවක කළුවර උදාවී
එකදු තරුවක් මග නෙපෙන්වී
සියලු පැතුමන් ගියත් පාවී
තවම සිත ඇත නුබට යාවි .......
දුටුව නාවල හන්දියේ
අපි තැබිලි බී පවස නිමවූ
සිසිල දුන් කොට්ටම්බ ගසේ .............
හිතා ගන්නට බැරි තරම් උස
ඉහළ ගොස් ඇත කද ගසේ
සිතේ තනිකම තවම තියෙනව
ගසේ උසට්ම රිසි ලෙසේ........
සිනා කෙලි කවටින් පිරි ගිය
සොදුරු සැගවුන ඒ යුගේ
ජිවිතේ යලි එන්නේ නැති බව
දන්නේ අපි දෙන්නාම නේ ............
ආදරයේ සොඳුරු හැගුම්
ඔබෙ දෑසින් ගලා හැලේ....
සිත කළඹන වදන් වැලක්
සවන් පුරා නිතර ඇදේ...
නොපෙනෙන හෙට
නොදකින මට
සොඳුරු ලොවක
දසුන් මැවේ...
ඔබ මගෙ යැයි
මා ඔබෙ යැයි
නිතරම ඔබ
කියනු ඇසේ....
දෑස වසා එබෙන කලට
පැනයක් මා
සිතට නැගේ....
සැබවින් ඔබ
සිත පත්ලේ
මා වෙනුවෙන්
ඉඩ තිබේ ද?...
සඳ එළියට
මංමත් වූ
කණමැදිරියා
මා නොවේ ද?
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
මගේ කව ඔබේ යැයි
ඔබ කියන හින්දා ම
සැබෑ දැයි ඒ වදන්
විමසුවා මගෙන් මම...
කැකුළු තූරුණු සුවඳ පතා
සිටවූ මල් පැළය පුරා
පිපි මල් වල සුවඳ ඔබෙද?
හිමිකරුවා ගස නොවේද?....
පීරා ගොස් සමුදුරු ගැබ
උදුරා ගත් මුතු අහුරක
අයිතිය ඔබ හට තිබේ ද?
මුතු බෙල්ලන් සතු නොවේ ද?......
සිත් පත්ලෙ ආදරෙන්
රැක ගත්ත සෙනෙහසින්
ලියූ කව මගේ මිස
ඔබෙ නොවේ කිසිකලෙක.....
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
අහඹු ලෙසින්
කුවෙර වෙසින්
අතීතයෙන් එළියට පැන...
මහ වියතුන්
පොතේ ගුරුන්
අතර සමව
වැජඹී ගෙන...
උමතු වෙසින්
යස ඉසුරින්
රූ සිත්තම්
මවාපාන
බාලවියේ
සොඳුරු මතක
අතහැර ගිය
සබඳාණන......
වැලි කෙළියේ
සිහින අතර
සොඳුරු සුවඳ
තවරා ගෙන
කෝටු කකුල්
දත් අඩු කට
මතකයෙ ඇත
අඩු නැතුවම....
කොට කලිසම
පටි සපත්තු
දැනේ අදත්
ඊයේ මෙන
නුඹ පෙන්වන
ඉසුරු සිහින
නොපෙනේ මට
කිසි ලෙසකින.....
පැතූ සිහින
නුඹ ජයගෙන
ජයඝෝෂා
නංවන දින
නෑසූ ලෙස
මං ඉන්නම්
සොඳුරු මතක
සිහියට ගෙන......
නි ර් මා ණ අ යි ති ය
----මා ලා මං ග ලි කා-----
