සතුට

ඉඩක් දෙනු මැන මටත් චුට්ටක් 
නුබලගේ බංකුව බෙදා ...
මමත් හිටියා තාම මතකයි 
ඔය වගේ බලමින් එදා .......
දුගී දුපත් මගේ හිත අද 
හඩනවා නුබලා නිසා 
කුමන කරුමෙද කවුරු කෙරුවේද
 අපි එකම බන්කුවේ සදා .......
හිනා අහිදින පාට ලෝකය
 හරිම බියකරු වේ මෙදා
 සෑම කල් අපි හිදිමු ඔය ලෙස
 ඒ සතුට නොනිමෙයි සදා ............